രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സില്‍ – 3
5. ദൈവരാജ്യം
പരിശുദ്ധസഭയുടെ രഹസ്യാത്മകത അവളുടെ സംസ്ഥാപനത്തില്‍ത്തന്നെ പ്രകടിതമായി. ‘സമയം പൂര്‍ത്തിയായി, ദൈവരാജ്യം സമീപിച്ചിരിക്കുന്നു.’ (മാര്‍ക്കോസ് 1:15, മത്തായി 4:17) എന്ന വാക്കുകളാല്‍ തിരുലിഖിതങ്ങളില്‍ യുഗങ്ങളായി വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്ന ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ ആഗമനത്തിന്റെ മംഗളവാര്‍ത്ത വിളംബരം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് കര്‍ത്താവായ ഈശോ തന്റെ സഭയ്ക്ക് ആരംഭമിട്ടത്. മിശിഹായുടെ വചനത്തിലും പ്രവൃത്തികളിലും സാന്നിദ്ധ്യത്തിലും ഈ ദൈവരാജ്യം മനുഷ്യര്‍ക്കു പ്രകാശിതമായി. കര്‍ത്താവിന്റെ വചനത്തെ വയലില്‍ വിതച്ച വിത്തിനോടാണ് സുവിശേഷം താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത്. (മാര്‍ക്കോസ് 4:14). വിശ്വാസത്തോടെ അതിനെ ശ്രവിച്ച്, മിശിഹായുടെ ചെറിയ അജഗണത്തില്‍ (ലൂക്ക 12:32) എണ്ണപ്പെടുന്നവര്‍ ഈ രാജ്യം സ്വീകരിച്ചവരാണ്. ഈ വിത്ത് സ്വന്തം ചൈതന്യത്താല്‍ത്തന്നെ മുളച്ച്, കൊയ്ത്തുകാലംവരെ പുഷ്ടിപ്രാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു (മാര്‍ക്കോസ് 4:26-29). ഈശോയുടെ അദ്ഭുതങ്ങളും ഭൂമിയില്‍ ദൈവരാജ്യം സമാഗതമായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്നു തെളിയിക്കുകയായിരുന്നു. ‘എന്നാല്‍, ദൈവത്തിന്റെ വരല്‍കൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ പിശാചുക്കളെ ബഹിഷ്‌ക്കരിക്കുന്നതെങ്കില്‍ ദൈവരാജ്യം നിങ്ങളുടെയിടയില്‍ വന്നു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.’ (ലൂക്കാ 11:20, മത്തായി 12:28). ‘ശുശ്രൂഷിക്കപ്പെടാനല്ല, ശുശ്രൂഷിക്കാനും സ്വന്തം ജീവന്‍ അനേകര്‍ക്കുവേണ്ടി മോചനദ്രവ്യമായി നല്‍കാനും’ (മാര്‍ക്കോസ് 10:45) വന്ന, ദൈവപുത്രനും മനുഷ്യപുത്രനുമായ മിശിഹായുടെതന്നെ വ്യക്തിത്വത്തില്‍ ഈ ദൈവരാജ്യം എല്ലാറ്റിനും മുമ്പു പ്രകാശിതമായി.
ഈശോ മനുഷ്യര്‍ക്കുവേണ്ടി കുരിശുമരണം വരിച്ച് ഉയിര്‍ത്തപ്പോള്‍, കര്‍ത്താവും മിശിഹായും പുരോഹിതനുമായി നിത്യകാലത്തേക്കു സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടവനായി വെളഇപ്പെടുകയും (അപ്പ. 2:36 ഹെബ്രാ 5:6, 7:17-21) പിതാവിനാല്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ട പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ അവന്‍ തന്റെ ശിഷ്യന്മാരില്‍ ചൊരിയുകയും ചെയ്തു (അപ്പ. 2:33). തന്മൂലം, തന്റെ സ്ഥാപകന്റെ ദാനങ്ങളാല്‍ സുസജ്ജമായ സഭ അവിടത്തെ സ്‌നേഹത്തിന്റെയും എളിമയുടെയും ആത്മത്യാഗത്തിന്റെയും അനുശാസനങ്ങള്‍, വിശ്വാസ്യതയോടെ പാലിച്ചുകൊണ്ട്, മിശിഹായുടെയും ദൈവത്തിന്റെയും രാജ്യം പ്രഘോഷിക്കാനും എല്ലാ ജനപദങ്ങളിലും അതു സംസ്ഥാപിതമാക്കാനുമുള്ള ദൗത്യം സ്വീകരിക്കുകയും ഭൂമിയില്‍ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ മുകുളവും പ്രാരംഭവമിടുകയും ചെയ്തു. സഭ അതിനിടെ അനുക്രമം വളരുകയും ഈ രാജ്യത്തിന്റെ പരിപൂര്‍ത്തിക്കായി വ്യഗ്രതപ്പെടുകയും സര്‍വശക്തിയോടുംകൂടെ തന്റെ രാജാവിനോടു മഹത്വത്തില്‍ ഒന്നായിച്ചേരാന്‍ പ്രത്യാശിക്കുകയും അഭിവാഞ്ഛിക്കുകയുമാണ്.
(തുടരും)
